ساعت چهار و نیم عصرhttp://jace.seacrow.com/pics/misc/2004/11/2302.jpg عشق
سفارش تبلیغ
صبا ویژن
آزمند بودن ، جاودان بندگى نمودن است . [نهج البلاغه]
عشق
 RSS 
خانه
ایمیل
شناسنامه
مدیریت وبلاگ
کل بازدید : 993
بازدید امروز : 0
بازدید دیروز : 0
........... درباره خودم ...........
عشق
MOHAMMAD

........... لوگوی خودم ...........
عشق
........ پیوندهای روزانه........
عشق [13]
[آرشیو(1)]


......... لوگوی دوستان من .........


............. اشتراک.............
  ........... طراح قالب...........


  • تهی تر از هیچم بخدا...

  • نویسنده : MOHAMMAD:: 87/3/19:: 8:40 عصر



    دلم رو بردی با یک بهونه اما یادت رفت اشکایی که بخاطرت ریختم کسی نبود تسلی خاطرم باشه



    تو اونو بردی و با بی رحمی یه گوشه ای پرت کردی اصلا نخواستی بدونی چی می کشم



    حالا شدم مثل یه قابی که خالی از عکسش شده



    دیگه دلی ندارم که کسی بیاد توش بشینه منم بهش دل ببندم بگم دوستت دارم



    انگار ی تو عمق یه چاه مونده منتظرم .........



    کسی بیاد اونو برام بیاره اما افسوس دیگه دلم سبز نمیشه



    دیگه گلاشو کسی نمیبینه و فقط افسوسم مونده براهش .....



    قسمت میدم برگرد لااقل دلمو بهم بده بزار بکارمش تو گلدون آرزوهام شاید کسی خریدارش بشه



    نظرات شما ()

  • چقدر سخته

  • نویسنده : MOHAMMAD:: 87/3/19:: 8:37 عصر


    چقدر زندگی میتونه بی رحم باشه وقتی آرزوشو داری ..وقتی دوستش داری و اون بهت محل نمیده

    هروقت دستتو دراز می کنی پس می زنه

    چقدر نفس کشیدن مشکله وقتی به اوج میرسی بازم کم میاری و نمی تونی نفس بکشی

    چقدر رفتن و نموندن سخت میشه وقتی میخوای بری اما دلت طاقت کندن نداره و پاهات نای

    رفتن

    چقدر خوندن سخته وقتی بخوای بخونی اما کسی نخواد به صدات گوش بده

    چقدر سخته وقتی نجوای شبانت به های های گریه تبدیل میشه ولی بازم دستاتو بلند می کنی و می گی خدایا اونو در پناه خودت حفظ کن

    چقدر سخته وقتی سر از بیراهه در میاری و به امید کوره راهی که بهت امید دادن

    و چقدر سخته که زیر بار هجوم هزاران نگاه ذره ذره آب میشی اما بازم رو حرفت می مونی و می گی

    عیبی نداره من چشم براشم
    ?............


    نظرات شما ()

  • عشق من

  • نویسنده : MOHAMMAD:: 87/3/19:: 3:20 عصر

      تو را از بین صدها گل جدا کردم                  تو سینه جشن عشقت رو به پا کردم

        برای نقطه ی پایان تنهاییم                        تو تنها اسمی بودی که صدا کردم

    عشق من

       عشق من...

          بگو از پاکی چشمه منو لبریز خواستن کن        با دستات حلقه ای از گل به ساق گردن من کن 

         اگه از مرگ باور ها از آدم ها دلم سرده              نوازش کن تو دستامو که خیلی وقته یخ کرده 

    عشق من

       عشق من...

    دیگه دلوا پس بودن واسم بسه                        دیگه بیهوده پیمودن واسم بسه

    زیاد یم کرده پژمردن زیاد یم کرده غم خوردن           توی بیداد و تنهایی در عین زندگی مردن

    عشق من

       عشق من...



    نظرات شما ()

  • راه و رسم عاشقی

  • نویسنده : MOHAMMAD:: 87/3/18:: 6:35 عصر
     
    یک
    عمر به خدا دروغ گفتم و خدا هیچ گاه به خاطر دروغ هایم مرا تنبیه نکرد. می
    توانست، اما رسوایم نساخت و مرا مورد قضاوت قرار نداد. هر آن چه گفتم باور
    کرد و هر بهانه ای آوردم پذیرفت. هر چه خواستم عطا کرد و هرگاه خواندمش
    حاضر شد.
    اما من! هرگز حرف خدا را باور نکردم، وعده هایش را شنیدم اما
    نپذیرفتم. چشم هایم را بستم تا خدا را نبینم و گوش هایم را نیز، تا صدای
    خدا را نشنوم. من از خدا گریختم بی خبر از آن که خدا با من و در من بود.
    می
    خواستم کاخ آرزوهایم را آن طور که دلم می خواهد بسازم نه آن گونه که خدا
    می خواهد. به همین دلیل اغلب ساخته هایم ویران شد و زیر خروارها آوار بلا
    و مصیبت ماندم. من زیر ویرانه های زندگی دست و پا زدم و از همه کس کمک
    خواستم. اما هیچ کس فریادم را نشنید و هیچ کس یاریم نکرد. دانستم که
    نابودی ام حتمی است. با شرمندگی فریاد زدم خدایا اگر مرا نجات دهی، اگر
    ویرانه های زندگی ام را آباد کنی با تو پیمان می بندم هر چه بگویی همان را
    انجام دهم. خدایا! نجاتم بده که تمام استخوان هایم زیر آوار بلا شکست. در
    آن زمان خدا تنها کسی بود که حرف هایم را باور کرد ومرا پذیرفت. نمی دانم
    چگونه اما در کمترین مدت خدا نجاتم داد. از زیر آوار زندگی بیرون آمدم و
    دوباره احساس آرامش کردم. گفتم: خدای عزیز بگو چه کنم تا محبت تو را جبران
    نمایم.
    خدا گفت: هیچ، فقط عشقم را بپذیر و مرا باور کن و بدان در همه حال در کنار تو هستم.
    گفتم:
    خدایا عشقت را بپذیرفتم و از این لحظه عاشقت هستم. سپس بی آنکه نظر خدا را
    بپرسم به ساختن کاخ رویایی زندگی ام ادامه دادم. اوایل کار هر آن چه را
    لازم داشتم از خدا درخواست می کردم و خدا فوری برایم مهیا می کرد. از درون
    خوشحال نبودم. نمی شد هم عاشق خدا شوم و هم به او بی توجه باشم. از طرفی
    نمی خواستم در ساختن کاخ آرزوهای زندگی ام از خدا نظر بخواهم زیرا سلیقه
    خدا را نمی پسندیدم. با خود گفتم اگر من پشت به خدا کار کنم و از او چیزی
    در خواست نکنم بالاخره او هم مرا ترک می کند و من از زحمت عشق و عاشقی به
    خدا راحت می شوم. پشتم را به خدا کردم و به کارم ادامه دادم تا این که
    وجودش را کاملاً فراموش کردم. در حین کار اگر چیزی لازم داشتم از رهگذرانی
    که از کنارم رد می شدند درخواست کمک می کردم. عده ای که خدا را می دیدند
    با تعجب به من و به خدا که پشت سرم آماده کمک ایستاده بود نگاه می کردند و
    سری به نشانه تاسف تکان داده و می گذشتند. اما عده ای دیگر که جز سنگهای
    طلایی قصرم چیزی نمی دیدند به کمکم آمدند تا آنها نیز بهره ای ببرند. در
    پایان کار همان ها که به کمکم آمده بودند از پشت خنجری زهرآلود بر قلب
    زندگی ام فرو کردند. همه اندوخته هایم را یک شبه به غارت بردند و من
    ناتوان و زخمی بر زمین افتادم و فرار آنها را تماشا کردم. آنها به سرعت از
    من گریختند همان طور که من از خدا گریختم. هر چه فریاد زدم صدایم را
    نشنیدند همان طور که من صدای خدا را نشنیدم. من که از همه جا ناامید شده
    بودم باز خدا را صدا زدم. قبل از آنکه بخوانمش کنار من حاضر بود. گفتم:
    خدایا! دیدی چگونه مرا غارت کردند و گریختند. انتقام مرا از آنها بگیر و
    کمکم کن که برخیزم.
    خدا گفت: تو خود آنها را به زندگی ات فرا خواندی.
    از کسانی کمک خواستی که محتاج تر از هر کسی به کمک بودند. گفتم: مرا ببخش.
    من تو را فراموش کردم و به غیر تو روی آوردم و سزاوار این تنبیه هستم.
    اینک با تو پیمان می بندم که اگر دستم را بگیری و بلندم کنی هر چه گویی
    همان کنم. دیگر تو را فراموش نخواهم کرد. خدا تنها کسی بود که حرف ها و
    سوگندهایم را باور کرد. نمی دانم چگونه اما متوجه شدم که دوباره می توانم
    روی پای خود بایستم و به زودی خدای مهربان نشانم داد که چگونه آن دشمنان
    گریخته مرا، تنبیه کرد.
    گفتم: خدا جان بگو چگونه محبت تو را جبران کنم.
    خدا گفت: هیچ، فقط عشقم را بپذیر و مرا باور کن و بدان بی آنکه مرا بخوانی همیشه در کنار تو هستم.
    گفتم: چرا اصرار داری تو را باور کنم و عشقت را بپذیرم.
    گفت:
    اگر مرا باور کنی خودت را باور می کنی و اگر عشقم را بپذیری وجودت آکنده
    از عشق می شود. آن وقت به آن لذت عظیمی که در جست و جوی آنی می رسی و دیگر
    نیازی نیست خود را برای ساختن کاخ رویایی به زحمت بیندازی. چیزی نیست که
    تو نیازمند آن باشی زیرا تو و من یکی می شویم. بدان که من عشق مطلق، آرامش
    مطلق و نور مطلق هستم و از هر چیزی بی نیازم. اگر عشقم را بپذیری می شوی
    نور، آرامش و بی نیاز از هر چیز.

     



    گفتــی که می بوسم تو را، گفتم تمنا می کنم

    گفتـی اگر بیند کسی، گفتم که حاشا می کنم

    گـفتـــــی ز بخــــت بد اگر ناگه رقــــیب آید ز در

    گفــتم که با افسون گری او را ز سر وا می کنم


    گفتی که تلخی های مـــی، گــر ناگوار افتد مرا

    گفتم که با نــوش لبـــــم آن را گــــوارا می کنم

    گفتی چه می بینی بگو، در چشم چون آیینه ام

    گفتم که من خـود را در او عریان تماشا می کنم


    گفتـــی که از بـی طاقتی دل قصد یغما می کند

    گفتم کـــه با یغــــماگران بــــاری مدارا می کنم

    گفتی که پیــوند تو را با نقد هــــستی می خرم

    گفــتم که ارزان تر از این من با تو سودا می کنم


    گفــــــتی اگــر از کوی خود روزی تو را گویم برو

    گفــتم که صد ســـال دگر امروز و فردا می کنم

    گفتــی اگر از پای خــــود زنجیر عـشقت وا کنم


    تقدیم به تموم عاشقای گل گفتم؛گفت  **شعر و قطعه ی ادبی **



    نظرات شما ()

  • عاشقی بد دردی هست

  • نویسنده : MOHAMMAD:: 87/3/18:: 6:25 عصر

    هر لحظه زندگی گنج بزرگی است گنجتان را مفت از دست ندهید
    باز به خاطر بیاورید که زمان به خاطر هیچکس منتظر نمی ماند
    دیروز به تاریخ پیوست فردا معما است و امروز هدیه است


    خاکستر

                                                  زیر خاکستر ذهنم باقی ست
                                                 آتشی سرکش و سوزنده هنوز
                                               یادگاری است ز عشقی سوزان
                                                                   که بودم گرم و فروزنده هنوز
                                                   عشقی آنگونه که بنیان مرا
                                                 سوخت از ریشه و خاکستر کرد
                                                    غرق درحیرتم از اینکه چرا
                                                                          مانده ام زنده هنوز
                                                    گاهگاهی که دلم می گیرد
                                                        پیش خودم می گویم
                                                                        آن که جانم را سوخت
                                                    یاد می آرد از این بنده هنوز
                                                          سخت جانی را ببین
                                                                                که نمردم از هجر
                                                             مرگ صد بار به از
                                                            بی تو بودن باشد
                                                 گفتم از عشق تو من خواهم مرد
                                                            چون نمردم هستم
                                                                  پیش چشمان تو شرمنده هنوز
                                                                                 گرچه از فرط غرور

    اشکم از دیده نریخت 
    بعد تو لیک پس از آنهمه سال
     کس ندیده به لبم خنده هنوز
     گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت
    سالها هست که از دیده من رفتی لیک
     دلم از مهر تو آکنده هنوز
    دفتر عمر مرا
     دست ایام ورقها زده است
     زیر بار غم عشق
    قامتم خم شد و پشتم بشکست
    در خیالم اما
     همچنان روز نخست
    تویی آن قامت بالنده هنوز
    در قمار غم عشق
     دل من بردی و با دست تهی
     منم آن عاشق بازنده هنوز
     آتشی عشق پس از مرگ نگردد خاموش
     گر که گورم بشکافند عیان می بینند
     زیر خاکستر جسمم باقی است
    آتش سرکش و سوزنده هنوز





    مجموعه قطعات عاشقانه
    ?
    حقیقت و عشق تنها مفاهیمی هستن که ارزش زندگی
    کردن برای آنها وصد البته ارزش مردن برای آنها وجود دارد
    ?
    ?
    دوست داشتن کسانی که دوستمان می‌دارند کار بزرگی نیست، مهم آن است آنهایی را که ما را دوست ندارند، دوست بداریم
    ?
    ?
    لحظه ها را گذراندیم که به خوشبختی برسیم؛ غافل از آنکه لحظه ها همان خوشبختی بودند
    ?
    ?
    زنی
    می رفت ، مردی او را دید و دنبال او روان شد . زن پرسید که چرا پس من می
    آیی ؟ مرد گفت : برتو عاشق شده ام . زن گفت : برمن چه عاشق شده ای ، خواهر
    من از من خوبتر است و از پس من می آید ، برو و بر او عاشق شو . مرد از
    آنجا برگشت و زنی بدصورت دید ، بسیار ناخوش گردید و باز نزد زن رفت و گفت
    : چرا دروغ گفتی ؟ زن گفت : تو راست نگفتی . اگر عاشق من بودی ، پیش دیگری
    چرا می رفتی ؟ مرد شرمنده شد و رفت
    ?

    ?
    عشق
    یعنی خاطرات بی غبار دفتری از شعر و از عطر بهار عشق یعنی یک تمنا , یک
    نیاز زمزمه از عاشقی با سوز و ساز عشق یعنی چشم خیس مست او زیر باران دست
    تو در دست او عشق یعنی ماتهب از یک نگاه غرق در گلبوسه تا وقت پگاه عشق
    یعنی عطر خجلت ....شور عشق گرمی دست تو در آغوش عشق عشق یعنی "بی تو هرگز
    ...پس بمان تا سحر از عاشقی با او بخوان عشق یعنی هر چه داری نیم کن از
    برایش قلب خود تقدیم کن
    ?
    کاش
    وقتی زندگی فرصت دهد گاهی از پروانه ها یادی کنیم کاش بخشی از زمان خویش
    را وقت قسمت کردن شادی کنیم کاش وقتی آسمان بارانی ست از زلال چشمهایش تر
    شویم وقت پائیز از هجوم دست باد کاش مثل پونه ها پرپر شویم
    ?
    یه روز دل تصمیم می گیره سنگ شه تا دیگه عاشق نشه میره و سنگ می شه و میره قاطی سنگ ها اما اونجاهم عاشق یه سنگی می‌شه
    ?

    روی قبرم بنویسید مسافر بوده است/ ........ بنویسید که یک مرغ مهاجر بوده است ...... بنویسید زمین کوچه ی سرگردانیست.....
    او در این معبر پرحادثه عابر بوده است ...... صفت شاعر اگر همدلی و
    همدردیست ...... در رثایم بنویسد که شاعر بوده است ....... بنویسید اگر
    شعری ازاومانده بجای ...... مردی از طایفه ی شعر معاصر بوده است ......
    مدح گویی و ثنا خوانی اگر دین داریست ...... بنویسید در این مرحله کافر
    بوده است ...... غزل حجرت من را همه جا بنویسید ...... روی قبرم
    بنویسیدمهاجر بوده است


    برای دیدن ادامه مطالب به این سایت بروید

    WWW.MAMAD2009.PARSIBLOG.COM




    نظرات شما ()


  • لیست کل یادداشت های این وبلاگ